Fly4free.pl

W Sao Domingos złapaliśmy rozpadającego się dzielonego busa i raźno ruszyliśmy w stronę stolicy Bissau. Bus był dziurawy, drogi były dziurawe, a czasami jechało się tylko po piasku, więc pod koniec podróży cali byliśmy w pyle i zakurzeni od piachu, który podczas jazdy wbijał się w każdy zakamarek pojazdu. Do Bissau dotarliśmy gdy prawie już było ciemno. Bus wysadził nas na obrzeżach miasta, szybko złapaliśmy jakąś taksówkę i pojechaliśmy do centrum. Tam udało mi się kupić jakiś internet i ruszyliśmy w stronę namierzonego wcześniej hostelu. Okazało się, że chyba lokalizacja była źle wbita bo nic nie znaleźliśmy, więc zawróciliśmy w stronę innego hotelu, gdy po drodze napotkaliśmy kolejny, który nie dość, że był dość przyjemny to jeszcze w miarę cenowy.
W tym miejscu chciałbym wspomnieć o cenach. Nie jest tanio. Znaczy zależy od perspektywy, ale jeśli ktoś miał poczucie że będzie super tanio, bo to Afryka no to tak nie jest. Hotele dla 3 osób to zawsze koszt przynajmniej 300-400 zł wzwyż. Mieliśmy w sumie szczęście, bo zawsze udawało się coś dorwać w sensownych pieniądzach, albo poprzez negocjacje albo akurat booking wrzucał mi jakąś promocję (mam poziom Genius 3). Dość częstym widokiem są ceny rzędu 500-600 zł. Dodatkowym problemem jest to, że miejsc do spania wcale nie jest jakoś specjalnie dużo na trasie, więc tak naprawdę każdy kto podróżuje z plecakiem zatrzymuje się w tych samych miejscach jak np. Casa Africa, Hotel Oceanic (Dakar) czy w Gwinei Conakry kilka hoteli po trasie, ale o tym później. Podobnie jest z jedzeniem. O ile mi to tak naprawdę wszystko jedno, bo mogę jeść w knajpach dla lokalnych mieszkańców to np. już moja żona tak nie ma i trzeba kombinować.
Przykład w Serrekundzie, gdzie pojechaliśmy do lubianej przez mieszkańców restauracji (nie pamiętam nazwy), gdzie za 6 zł dają ryż z takim jakby gulaszem. Ja z synem zjedliśmy ze smakiem, ale moja żona, ale też jakaś inna biała kobieta miały nietęgą minę (kwestia higieny). Nie oceniam, nie generalizuję, stwierdzam fakt zaistniały w danym momencie :!:

Wracając do tematu. W Bissau spędziliśmy 2 dni. Jest to kraj w którym rządzili Portugalczycy. Stolica jest naprawdę ładna, budynki są w dobrym stanie, a ludzie tam naprawdę w porządku. W restauracji nieopodal udało nam się zjeść niesamowicie smaczną pizzę, ale w cenach trochę niższych niż w Warszawie. Dni upłynęły nam na spacerowaniu. Pogoda sprzyjała, bo było 30 stopni, ale jako że nie było wilgotno to powietrze było bardzo znośne. Nie działo się tam nic spektakularnego, zwykłe oglądactwo, także gdy nadszedł drugi dzień rano z radością powitaliśmy możliwość kolejnej drogi.













































O my głupi :roll: Przed godziną 9 zameldowaliśmy się na dworcu, skąd odjeżdża autobus w stronę granicy z Gwineą-Conakry (naszym celem było miasteczko (ha tfu!) Contabane)). Wyjechaliśmy dopiero o 12, bo najpierw zbierali się ludzie, a gdy się zebrali to autobus nie odpalił i czekaliśmy na kolejny działający :P Generalnie w trakcie czekania w samym autobusie jest więcej osób chcących opchnąć wodę, chleb, daktyle, spodnie, skarpety niż pasażerów 8-) W końcu jednak ruszyliśmy a nasza droga trwać miała ponad 5h. Autobus był dość przestronny, więc sama podróż przebiegła w dość komfortowych warunkach. Parę razy zatrzymaliśmy się na postój. Na jednym z nich żona musiała do toalety, więc przy pomocy jakiejś współpasażerki poszła na stronę do jednego z domów przy przystanku. Podobno za toaletę robiła dziura w ziemi. Tak się tam żyje niestety.























Gdy zbliżaliśmy się już do Contabane dosiadło się dwóch typów. Jeden w przygłupiej czapce oczywiście chciał pomóc. Pamiętajcie, że jak ktoś Wam chce pomóc w Afryce to na bank przepłacicie. Z Contabane do Boke w Gwinei-Conakry jest tylko jedna możliwość – motory. Zaoferował się, że załatwi nam za 30000 CFA, czyli 50 dolarów od osoby. Finalnie zlałem go, bo na internecie ceny kończą się na 25000 CFA. Nadszedł czas gdy dotarliśmy do (ha tfu!) Contabane. Drzwi autobusu otworzyły się, a do środka wcisnął się ponad tuzin rąk wyrywających plecaki z rąk. Musiałem użyć siły i stanowczego głosu, żeby się chociaż na chwilę odsunęli, ale działało to tylko przez kilka sekund. Gdy wysiedliśmy otoczyła nas banda może 15 nastolatków i każdy oferował swój motocykl. Nie czułem strachu, bo nie chodzi im o to żeby człowieka okraść czy zrobić krzywdę, im chodzi tylko i wyłącznie o to żebyśmy wybrali jego motor, który zawiezie nas do Boke, czyli docelowego miejsca. Są przy tym absolutnie wkurwiający i absolutnie nachalni. Żona w pewnym momencie nie wytrzymała i zaczęła na nich krzyczeć z marnym skutkiem. W sumie to mieliśmy mały problem, bo była godzina 17, a trasa do Boke to około 3h, więc przez w sumie miejsca dość ustronne jechalibyśmy w nocy. Po negocjacjach cena zeszła na 20000 CFA. Finalnie uznaliśmy, że nie jedziemy i cofamy się o 5km bo widzieliśmy coś z napisem tourist. Wsiedliśmy na motory i za 50 zł za naszą trójkę cofnęliśmy się do miejsca Pousada de Saltinho.

Jest to ruina, przypomina swoją aparycją bardzo zniszczony i bardzo stary PRLowski ośrodek turystyczny. Za 15000 CFA wynajęliśmy tam pokój 2x2 metry, w którym łaziły mrówki, nie było ciepłej wody, a za drzwiami nie było nic poza gęstymi lasami i gigantyczną rzeką. Żona była w dość potężnym stresie, gdzie my wylądowaliśmy i że nas tu zabiją :evil: Pomijając jej stres to okolica była przepiękna. Na całej trasie to właśnie to miejsce będę wspominał jako najpiękniejsze. 200 metrów od naszego pokoju był most a pod nim płynęła potężna rzeka. Okoliczni mieszkańcy prali tam rzeczy, łowili ryby i myli się. Zachodzące słońce sprawiło, że to miejsce było co najmniej magiczne. Na szczęście obok była też mała wioska z posterunkiem policji, więc mogłem kupić wodę i jakieś przekąski. W samym „ośrodku” mieszkali inni biali. Na początek śmialiśmy się z synem, że może to jacyś mafiozi się tu chowają, albo ukrywający się alimenciarze, ale po dłuższym rekonesansie okolicy doszliśmy do wniosku, że to pewnie jacyś lokalni pracownicy, gdyż cały ranek po drodze jeździły dziesiątki wywrotek.


















Wstałem skoro świt i udałem się nad rzekę. Akurat opadała mgła, więc miejsce to sprawiało wrażenie magicznego. Około 8 rano wyszliśmy przed bramę „ośrodka” w nadziei, że złapiemy jakiegoś busa i pojedziemy do miejscowości Quebo (większej), a także koniecznie chcieliśmy ominąć tych porąbańców z (ha tfu!) Contabane.




































Oczywiście nic nie jechało poza paroma motocyklistami, więc uznaliśmy że podejdziemy do wioski z posterunkiem policji. Tam nawiązałem rozmowę z policjantami i już chcieli nam wynająć motory za 5000 CFA za osobę, gdy podjechał bus. Śmieszne bo już miałem dawać pieniądze, ale w ostatniej chwili wycofałem i za 1000 CFA za osobę pojechaliśmy busem do Quebo. Minęliśmy jeszcze tamtą miejscowość i już te mendy z wczoraj próbowały wsadzać ręce, ale pojechaliśmy dalej. W Quebo wysadzili nas pod dworcem (za duże słowo, bo stały tam tylko motory) i podobnie jak wczoraj chłopaki już chętnie rzucili się do pomocy. Ci byli jednak chyba jacyś normalniejsi bo na słowo nie jakkolwiek zareagowali. Owszem obsiedli mnie i każdy prezentował swój motor, ale było w tym dużo więcej normalności niż dzień wcześniej.
Wybrałem 3 chłopaków z jak mi się wydawało najnowszymi motorami i mogliśmy się udać w drogę do Boke. Zanim to jednak nastąpiło pojechaliśmy wymienić euro, potem pojechaliśmy kupić wodę, potem pojechaliśmy do ich miejscówy, gdzie przebrali się w ciuchy do jazdy i przyczepili nasze plecaki, potem wróciliśmy na dworzec na ostatni przegląd motorów i dotankowanie ich. W końcu mogliśmy ruszyć. Grzecznie poprosiłem ich (po francusku he he), żebyśmy trzymali się razem i żeby nie zasuwali, bo żona będzie się bała. O dziwo posłuchali mnie ;) Właśnie w tym momencie rozpoczęły się najlepsze 3-4h naszej afrykańskiej drogi. Jechaliśmy wąskimi ścieżkami przez dżunglę, przez mostki, przez malutki wioski. Posterunki graniczne znajdowały się w jakichś szałasach. Na pierwszym posterunku celnik poprosił o pieniądze, ale udałem głupa i odpuścił.

Kilometry pokonywaliśmy po czerwonej ziemi, palmy czasem zasłaniały nam słońce. W pewnym momencie musieliśmy przekroczyć rzekę. Mała piroga zmieścił dwa motory i 4 osoby. Trochę się czułem jak Kate Winslet w Titanicu na tych drzwiach. Czysta przyjemność :o Jechaliśmy i jechaliśmy, a przerwy wyznaczały nam kolejne posterunki policji. Pod sam koniec nie czułem już nóg, ale finalnie nie było tak źle. Nawet moja żona wycofała wszystkie złe słowa i powiedziała, że było mega :!:



























Do Boke dotarliśmy około 13, byliśmy zmęczeni, ale uznaliśmy że nie zatrzymujemy się i spadamy od razu do Conakry. Czas naglił.W Boke znajduje się naprawdę fajny dworzec dla busów i dzielonych taksówek. W sumie od razu z wejścia zostaliśmy przydzieleni do jakiegoś VW Sharana i mogliśmy spokojnie oczekiwać na wyjazd. Akurat był piątek i wszyscy szli na modły (muzułmanie). Na pobliskiej stacji udało mi się dorwać jakąś małą colę z lodówki. Jak ona smakowała, o kurde pychota! Przed odjazdem taki jakby konduktor poprosił mnie o pieniądze na jedzenie (nonstop ktoś prosił o pieniądze). Okazało się, że w saszetce miałem jeszczee połowę pudełka z ciastkami, które kupiłem na drogę motorami, a które wręczyłem je proszącemu :evil: Trochę było mu przykro, że okazałem się sprytniejszy, ale ciastkami nie pogardził tylko zjadł.
Droga do Conakry miała trwać 5h i do przejechania było 250 km. Asfalt nie był najgorszy, na początku były dziury, ale potem było całkiem równo przez cały czas. Finalnie wyszło, że jechaliśmy 8h, bo w Conakry były gigantyczne korki. Był moment, że przez 30 minut ujechaliśmy 1 km. Chyba jeszcze nie widziałem tak zawalonego miasta, do którego wjazd nie był nawet asfaltowy. Bez przerwy jechały też ciężarówki, było ich chyba momentami więcej niż osobówek. Absolutnie wymęczeni w nocy wysiedliśmy gdzieś w centrum i poszliśmy do miejsca gdzie znajdowały się taksówki. Po krótkich negocjacjach (ale tanio nie było) miał nas zabrać do hostelu, który namierzyłem na aplikacji iOverlander. Okazało się, że coś jest zesrane z lokalizacją i tam gdzie miał być hostel to go nie było. Kończyła mi się kasa, a byliśmy w dupie. Powiedziałem żeby nas wiózł na wybrzeże do droższego hotelu, ale wiedziałem przynajmniej że on tam jest. Jedyne co miałem to jakieś resztki euro, a nawet nie było gdzie ich wymienić. Powiedziałem kierowcy, że wymienię w hotelu. Po dotarciu już po 22 udało mi się w końcu wymienić na lokalną walutę czyli Frank Gwineiski (co innego niż Frank zachodnioafrykański – CFA). W samym hotelu próbowali mi wcisnąć 2 pokoje dla 3 osób i nijak nie docierało, że chcę jeden i może być z jednym łóżkiem.

Wkurwieni do granic możliwości, głodni i zmęczeni wyszliśmy z hotelu, ale przynajmniej mieliśmy walutę. Złapałem jakiegoś innego taksówkarza, który był dość kompetentny bo za normalne pieniądze podrzucił nas na ulicę, gdzie zlokalizowane były 3 czy 4 hotele. Nie miałem internetu, więc nawet nie miałem jak sprawdzić gdzie co jest. Gdy weszliśmy do hotelu do którego nas zawiózł okazało się, że ma pełne obłożenie. Była prawie 23, a my jak te ciule łaziliśmy od hotelu do hotelu i byliśmy w sumie w dupie. Gdy zacząłem kląć po polsku okazało się, że menedżer hotelu to Libańczyk, ale ożeniony z Białorusinką. Chyba złapaliśmy nić porozumienia, bo zaczął dzwonić po hotelach niedaleko i szukać takiego z najlepszą ceną.

Conakry jest drogie. Nie ma tam alternatyw, jest drogo. Nocują tam biali, którzy przyjeżdżają z zagranicy w celach biznesowych. W Gwinei na nieprawdopodobną skalę występuje wywóz wszelkich cennych surowców mineralnych (stąd tyle ciężarówek). Nasz przyjaciel z Libanu znalazł nam finalnie hotel, zamówił taksówkę i za nią zapłacił. Dziękuję Rami ;)









W hotelu w końcu mogliśmy się umyć i przebrać, bo po jeździe motorami byliśmy cali czerwoni i w kurzu. Szybko jeszcze poleciałem po jakieś kebaby, ale nie był to najlepszy ruch bo następny dzień troszkę czasu musiałem spędzić na kibelku. Nie wiem czy to wina tego, że przez dobę praktycznie nic nie jedliśmy, czy może sam kebab był trefny :ugeek: Na drugi dzień wróciliśmy do hotelu przyjaciela, bo dał nam super dobrą cenę – 69 dolarów za 3 osoby. W ciągu dnia sporo chodziliśmy po Conakry, ale tak szczerze jest to miejsce bardzo nieprzyjazne. O GoPro się czepiają, o zdjęcia się czepiają, generalnie same problemy. Udaliśmy się do portu, bo niedaleko są wyspy i rozważaliśmy popłynięcie, ale jak usłyszeliśmy cenę i tą nachalność to szybko daliśmy sobie spokój. Dobrym punktem była jednak libańska kuchnia 100 metrów od hotelu. Bardzo dobra kofta i bardzo dobre burgery poprawiły nasze humory. Dalej sporo chodziliśmy po okolicy, ale tam naprawdę nic nie ma („tu nikogo nie ma” - parafrazując klasyka Marcina Najmana). Takie same brzydkie ulice i ten sam nieprzyjemny wzrok mieszkańców :roll: Kolejna noc była średnia, bo już o 5 rano lokalni duchowni rozpoczęli swoje wycie i nie bardzo dawali spać. Znowu eksplorowaliśmy okolicę, ale podobnie jak dzień wcześniej nic ciekawego nie odkryliśmy. No może poza miejsce gier, gdzie dzieciaki grały w FIFĘ na Playstation. Druga warta odnotowania rzecz to, że cały ranek na wszystkich ulicach odbywały się gry w piłkę na małe bramki. Dosłownie setki dzieciaków rozgrywały swoje mecze.